Daar was eens ‘n klein dorpie aan die voet van ‘n majestueuse berg. In hierdie dorpie het ‘n ou vrou gewoon wat bekend gestaan het as Tannie Maria. Sy was ‘n welkome gesig vir almal in die gemeenskap, en haar huis het altyd geure van plaaskosse en liefde gehad.

Een dag, toe Tannie Maria in haar tuin loop, het sy ‘n hond gesien wat verdwaal en hongerig was. Dit was ‘n klein, bruin hondjie met skurwe ore en ‘n hongerige blik in sy oë. Tannie Maria het hom dadelik opgetel en hom ‘n naam gegee – Kleinseun.

Tannie Maria het Kleinseun kos en water gegee, hom gewas, en hom in ‘n sagte kombers toegevou. Die hond het gou begin aansterk en het vinnig ‘n spesiale plek in Tannie Maria se hart gewen. Hulle het die beste vriende geword, en Kleinseun was altyd aan haar sy.

Tannie Maria en Kleinseun het saam die dorpie verken, en almal het van hierdie ongewone paartjie gehou. Hulle het dikwels die pragtige berg agter die dorpie bestyg en daar oor die valleie uitkyk. Tannie Maria sou met Kleinseun praat oor die vreugde van die lewe, die skoonheid van die natuur, en die belangrikheid van liefde en vriendskap.