Manana, Bella na Noodle va tsutsumile hi ndlela ku ya eka jika yo ya endlwini ya Kokwani. Va kumile Kokwani a ri exitangeni a ri karhi a pfurhetela voko ra yena.

“Eeeex! ndzi ti hisile voko eka mbita leyo hisa yo nyangatsa!” ku rila Kokwani.

“Ri hoxi endeni ka mati loko ndza ha ya teka xibokisani xa mirhi ya mpfuno,” ku vula Manana, kutani a tlhela hi ku tsutsuma a tlhelela endlwini – pha, pha, pha.

Hi ku hatlisa Manana a vuyile, a khomile xibokisani xa xipfalo xa xihambano xo tshuka. U totile murhi evokweni ra Kokwani na ku ri tsondzela hi bandichi.

“Kokwani, u nge sweki hi voko leri twaka ku vava,” ku vula Manana. “Wena na ndyangu wa wena mifanele mi ta hi ta lalela swin’we namuntlha na madyambu.”

“Ndza khensa,” ku vula Kokwani. “Ndzi kombela u teka mbita leya xiphunta ya ti tiboncisi u ta engetela eka swakudya.”

Hi nkarhi wo lalela, Kokwani na ndyangu wa yena wu fikile.

Yam, yam! – lowu a ku ri mpfumawulo lowu a va twa risema ra swakudya swa mana wa Bella leswo nandziha swo cheriwa na kheri na mbita ya Kokwani ya tiboncisi. Noodle a nyikiwile switsongo endzeni ka ndyelo yakwe. Chop, chop! U dyile a heta. Kutani kap, kap, kap, a nwa mati hinkwawo lawa a ya ri eka ndyelo!

“Ndzi khensa loko u ndzi twile loko ndzi rila,” ku vula Kokwani a byela Bella.

“A ndzi ri karhi ndzi hlaya mipfumawulo leyi nga kona ekusuhi na mina,” ku vula Bella.